- вурседылме
- вурседылме1. прич. от вурседылаш2. в знач. сущ. ругань, брань, ругательство, осуждение
Вурседылме денак эрта шонышым. [/i]О. Тыныш.[/i] Я думал, что обойдётся только руганью.
3. прил. бранный, ругательныйА Чурамытшын йолташыштлан тудо (Байглыч) вурседылме мутым чаманен огыл. [/i]К. Васин.[/i] А друзьям Чурамыта Байглыч не жалел бранных слов.
Марийско-русский словарь . 2015.